Als redacteur krijg ik nooit vuile handen van het typen op mijn toetsenbord, bacteriën en etensresten daargelaten. Echter zat ik onlangs met mijn handen in de olie, letterlijk! Mijn youngtimer van Franse makelij met hydrauliek aan boord had groot onderhoud nodig. Dat liet ik doen bij een specialist, maar je mag zelf mee sleutelen. Ik had mijn overall nog maar net aan, toen een 60+ medewerker opmerkte tegen mijn monteur: ‘Heb je weer een stagiair vandaag?’ Ik moest daar wel om lachen.
Omdat mijn CX een nieuwe koppeling nodig had en een ruil-versnellingsbak kreeg, moesten motorblok en bak er compleet uit. Daarna kon ik de motorruimte gaan schoonmaken, een typisch stagiair-klusje. Geloof me, dat was geen pretje, maar gaf me wel meer inzicht in de staat van mijn CX, en dan specifiek het voorste subframe. Omdat CX-en over het algemeen wat motorolie lekken blijven de voorste subframes meestal vrij van roest. Nadeel; door al die olie blijft er ook veel zand, stof en steentjes plakken. Schoonmaken was dus een dankbare klus. Ook de metalen benzineleiding werd weer zichtbaar die, tot mijn grote schrik, bijna doorgesleten was. Dat was ook te zien op het aluminium carter waar de leiding al jaren tegenaan had geschuurd. Oorzaak een kapot kunststof klemmetje. Als stagiair leer je daarvan, maar de auto-ontwerpers van toen hadden niet gedacht dat zo’n klemmetje het 36 jaar moest uithouden!
Echter ook de engineers van nu denken niet altijd na of gebruiken de verkeerde materialen. Mijn Duitse leaseauto van 2 jaar oud, moest onlangs terug naar de garage omdat de bussen in de voorvorken al versleten bleken te zijn. Elke keer bij een hobbel, verkeersdrempel of krappe bocht naar rechts, kraakte het in het vooronder. Kom ik bij mijn dealer, blijkt het een productfout te zijn, wat alleen de modellen van 2016 en 2017 hebben. Daarom is het niet verkeerd om sommige engineers ook eens ‘stage’ te laten lopen rondom de producten die ze zelf ontwikkelen. En kijk er ook eens naar na enkele jaren. Kunnen ze wat van leren.
