Eind september reed ik voor een interview naar Hengelo in Overijssel. Ik deed dat volledig elektrisch in een leenauto van mijn garage. Ik koos speciaal voor een toeristische route vanuit mijn woonplaats, een klein uurtje rijden. Lekker afremmen op de elektromotor bij elke minirotonde, zodat het bereik niet te snel daalde. Het werd een sport.
Na het interview bij KTR, besloot ik wederom binnendoor te rijden, maar dan net iets anders. Zo belandde ik in de buurt van Vliegveld Twente. Ineens zag ik ze staan, drie stuks maar liefst. Ik moest eigenlijk rechtsaf richting Enschede, maar was zo in shock dat ik naar de ingang reed van het vliegveld. Drie gigantische Boeings 747 van Lufthansa stonden daar geparkeerd in een bleke herfstzon. Alle ramen waren afgeplakt als waren het grote slapende reuzen. Een teken van de coronacrisis waar we momenteel mee te maken hebben. Overal ter wereld staan vliegtuigen geparkeerd en het blijft een trieste blik. Vliegtuigen en zeker deze prachtige jumbo jets zijn technische hoogstandjes en behoren te vliegen.
Zelf heb ik er ook mooie herinneringen aan. Mijn eerste keer in een 747 was richting Azië in 2001. Ik moest voor mijn toenmalige werkgever een aantal mensen in Maleisië gaan opleiden. Ik vergeet het nooit meer, bij het inchecken kreeg ik businessclass aangeboden omdat de KLM-dame zag dat ik een laptoptas bij me had. Ik vond allang het prima. En waar alle passagiers zo slim waren om te gaan slapen, heb ik bijna de hele reis naar buiten zitten staren naar onweersflitsen en prachtige verlichte steden zoals New Delhi, die als diamanten flonkerden in de donkere nacht. Met een immense jetlag tot gevolg! Daarna nog twee keer met een 747 richting Azië gevlogen en nog een keer naar de VS.
Prachtige iconische toestellen, maar niet meer van deze tijd. Bij diverse maatschappijen zijn ze nu vervroegd met pensioen gegaan en een aantal anderen parkeren ze in hoop op betere tijden. Natuurlijk hopen we allemaal op betere tijden, maar kunnen we niet beter hopen op andere tijden? Die Boeings zijn prachtig, ze maakten deel uit van een tijd waarin het economisch altijd maar beter ging en de wereldeconomie fors groeide. Maar is alleen economische groei het doel van ons bestaan?
Moeten we niet verder kijken dan dat? Natuurlijk, mijn hypotheek wordt er ook van betaald, maar je hoort steeds vaker mensen die kritisch kijken naar onze huidige manier van leven. Iets om over na te denken? Toen ik bij vliegveld Twente wegreed richting Enschede, zag ik in de verte nog een aantal slapende reuzen staan. Een treurig gezicht, mooie herinneringen, maar laat ze maar lekker slapen …
