Pagina 19 van: Aandrijftechniek – nummer 4 – 2018
TECHNIEK Elektrisch
www.AT-aandrijftechniek.nlMEI 2018 AT AANDRIJFTECHNIEK 19
Verschillende agenda’s
Natuurlijk wordt dat een keer opgelost en
alle sprekers op Update waren dan ook
vol vertrouwen. Maar meldden ook dat
men pas rond 2030 klaar zal zijn om te
beginnen met het grote zero-emissie-
werk. Dat komt vooral omdat steden/over-
heden en de industrie volkomen verschil-
lende agenda’s hebben. Dat verpakt de
industrie in hun veel gehoorde grootste
klacht dat men wel sneller wil ontwikke-
len maar (Europese) overheden geen dui-
delijk eenduidig beleid hebben dat als
uitgangspunt kan dienen. Lees: ‘waar
blijft de uniforme regelgeving op weg
naar emissievrij transport. Nu doen ste-
den allemaal iets op eigen houtje’. En
ook: ‘als het jullie écht menens is, waar
blijft dan de subsidie die nodig is om ver-
sneld tot elektrisch distribueren in bin-
nensteden te komen?’ Die versnippering
is zeker waar. In hun haast de luchtkwali-
teit in hun steden te verbeteren, buitelen
steden over elkaar heen met één grote
mengelmoes aan maatregelen. Subsidies
zijn er niet of nauwelijks en geen enkele
stad durft het aan e-distributie binnen
hun milieuzones zulke voordelen boven
Euro-6 te geven dat er een businesscase
mee te maken is. Sterker, veruit de meeste
steden durfden tot nu toe in hun milieu-
zones niet eens Euro-6 verplicht te stellen.
Euro-4 en -5 zijn de norm al tekent zich
daar een kentering af.
China
Met die versnipperde aanpak om tot
e-distributie te komen, heeft de industrie
dus zeker een punt. Maar het komt ze wel
goed uit. Het échte verhaal is dat de truck-
merken tot nu toe helemaal niet stonden
te trappelen om heel hard e-trucks te ont-
wikkelen. Die hebben de afgelopen jaren
miljarden geïnvesteerd om tot Euro-6 te
komen en willen (en moeten) dat eerst
terugverdienen. Ook zaten we in een cri-
sistijd, ook een valide reden om even pas
op de plaats te maken. Maar hoe versnip-
perd ook, zeker lokale overheden hebben
het elektrisch rijden wél op de kaart
gezet. Het is zelfs maar de vraag of de
truckindustrie überhaupt al rijklare pro-
ducten had kunnen presenteren als ste-
den niet zo hadden aangedrongen. Daar-
bij komt ook inmiddels de hete adem van
China. Een land waarvoor bijvoorbeeld
Edwin Hobbel van e-truckombouwer
Emoss nadrukkelijk waarschuwt. “Ik proef
een beetje dat de truckindustrie vindt dat
er nog tijd genoeg is. Dat valt te bezien. In
2016 bouwden de Chinezen al tweehon-
derdduizend elektrische stadsbussen. Laat
staan wat ze in 2018 kunnen!” Eenzelfde
mening heeft Lambert Berends van GINAF
die een soortgelijke ontwikkeling schetste
rond de Chinese e-truckindustrie. “De Chi-
nezen bouwen inmiddels met tienduizen-
den tegelijk een kleine e-truck. GINAF
gaat die auto naar Nederland halen en
verwacht er veel van.”
Zoeken
Uit bovenstaande zou je kunnen opmaken
dat de truckmerken volkomen hun eigen
koers varen. In zekere zin is dat zo maar
het is niet helemaal zwart/wit. Juist vanuit 4
Emoss is met
driehonderd een-
heden momenteel
waarschijnlijk de
grootste e-truckpro-
ducent in Europa.
De accupakketten
blijven de achilles-
hiel van een e-truck:
duur, zwaar en te
weinig energie-
opslag.
Bijzonder bij de Volvo FE is de aandrijving met twee elektromotoren in combinatie met een automatisch schake-
lende twee-versnellingsbak (foto: Volvo).
18-19-20-21_e-truck.indd 19 15-05-18 12:10