“Er zit wat in de lucht”. Dit gegeven is onomstreden sinds er fijnstofmetingen bestaan. Maar wat het nou precies is en hoe groot het aandeel schadelijk roet in fijnstof is, is nog beperkt bekend of is alleen met behulp van tijdrovende laboratoriumanalyses te bepalen. Onderzoekers van de leerstoel voor lasertoepassingstechniek van de Ruhr-Univesität Bochum hebben een optisch proces ontwikkeld voor de bepaling van het roetaandeel in fijnstof.
Fijnstof op zich hoeft niet direct schadelijk te zijn. Normaal huisstof, silicaten, banden- en remvoeringslijtage, zand en pollen maken er een belangrijk deel van uit. Slechts een gering gedeelte van fijnstof bestaat uit roetpartikels, die bij het inademen als gevaarlijk worden gezien. Wil men dus het gevaarpotentiaal van het stof meten, dan is het niet voldoende om de absolute hoeveelheid te bepalen zoals veel gebruikte meetsystemen doen. Chemische analyse van het verzamelde stof kunnen echter dagen duren. De resultaten komen te laat om daar adequaat op te kunnen reageren.
Het optisch meetsysteem dat de onderzoekers uit Bochum ontwikkelen zal nagenoeg in real-time zowel data over de hoeveelheid stof als de roetbelasting aanleveren. Zo zijn bijvoorbeeld de dagelijkse piekbelastingen te bepalen en de verkeersregeling aan de hand van betrouwbare data op korte termijn aan te passen.
Op basis van het nu ontwikkelde systeem gaan de onderzoekers nu een instrument ontwikkelen, dat in real-time niet alleen de hoeveelheid fijn stof in de lucht maar vooral ook het roetaandeel kan meten. Binnen twee jaar moet een prototype in bedrijf genomen worden.
