Voor perslucht zijn coalescerende elementen met borosilicaat vezels het meest in gebruik. ISO 8573.1 (2001) verdeelt perslucht in klassen op basis van reinheid. Producenten konden echter zelf de samenstelling van de perslucht voor de testen kiezen. Met ISO 12500 is daarin verandering gekomen.
ISO 8573.1 is in 2001 in een gewijzigde editie verschenen en in 2006 is er de klasse 0 aan toegevoegd. Deze nieuwe klasse heeft betrekking op de reinheidsgraad van perslucht die een gebruiker of een producent heeft gespecificeerd en in ieder geval beter moet zijn dan klasse 1. Filterproducenten konden zelf de kwaliteit van de perslucht voor de testen kiezen, zodat de perslucht veel of juist weinig olie kon bevatten. Dat dit de uitslag van de test en daarmee de indeling in de juiste klasse beïnvloedt, mag duidelijk zijn.
ISO 12500 geeft meer zekerheid over de kwaliteit van perslucht na een coalescerend filter. De norm kan problemen voorkomen bij toepassingen waarbij de reinheid van de perslucht cruciaal is. Bedrijven met kritische processen hebben eerder baat bij ISO 12500 dan bedrijven die alleen gewone werklucht gebruiken.
Drie onderdelen
ISO 12500 bestaat uit drie delen. In ISO 12500.1 is geregeld hoe groot de hoeveelheid olie in de aangevoerde perslucht voor de test moet zijn, zowel vloeibaar als in de vorm van aerosol, echter niet als oliedamp. Iedere filtergrootte en fijnheid wordt getest: elementen met een filterfijnheid van 1 μm met perslucht die 40 mg/m3 olie bevat en elementen met een filterfijnheid van 0,01 μm met perslucht met 10 mg/m3 olie.
Beide testen worden aan drie identieke elementen uitgevoerd en de gemiddelden van alle meetwaarden gelden als de officiële referentiewaarde. Tegelijk met deze testprocedure vindt een meting van de drukval plaats. Naarmate meer olie wordt afgescheiden, neemt immers ook de drukval toe.
ISO 12500.2 is van toepassing op de bepaling van de levensduur van actieve koolfilters, zodat gebruikers gemakkelijker een economische keuze kunnen maken. Dit deel zal naar verwachting in de loop van 2009 worden gepubliceerd.
ISO 12500.3 bevat voorschriften voor de verwijdering van vaste vuildelen en vormt de laatste fase van de nieuwe normering.
