Siemens werkt aan een bewakingstechniek waarmee schade aan dijken al in een vroeg stadium kan worden herkend. Met behulp van sensoren moet de stabiliteit van de dijken tot op de meter nauwkeurig kunnen worden geobserveerd. Zelfsturende software kan vervolgens op basis van de metingen risicosituaties voorspellen, zodat tijdig maatregelen kunnen worden genomen.
Wereldwijd moeten 136 aan de kust gelegen miljoenensteden door dijken worden beschermd. De druk op deze waterkeringen neemt toe, omdat de zeespiegel door de klimaatverandering structureel stijgt waardoor in de toekomst vaker stormen kunnen worden verwacht.
Veiligheid
Om de veiligheid te verbeteren, zijn dijken tot nu toe verhoogd of verbreed. Dit is echter niet meer dan tijdwinst. Een andere strategie is het analyseren van dijken, om de zwakke plekken daarin te kunnen identificeren. ‘Slimme dijken’ zouden breuken of gevolgen van overstromingen namelijk kunnen voorspellen.
Voor de dijkbewaking wordt gebruik gemaakt van software waarmee productielijnen worden gemonitord en die ze van nieuwe parameters voorzien. Deze parameters worden gekozen op basis van metingen aan proefdijken, die op verschillende manieren gericht worden beschadigd. Zo heeft men bijvoorbeeld de achterkant van de dijk laten eroderen. Dit was bij de stormvloed van 1953 de oorzaak van de ramp. Bij een andere proef werd gesimuleerd hoe water een tunnel door de dijk boort, zoals onder andere bij de catastrofe in New Orleans is gebeurd.
Slimme software
In de pilot LiveDijk Eemshaven wordt het systeem op dit moment in de praktijk getest. De software leert bij het project de meetgegevens van de sensoren onder realistische condities te interpreteren. Om ook seizoensgebonden invloeden zoals neerslag of windrichtingen in het onderzoek mee te kunnen nemen, duurt de praktijktest twee jaar.
